Unamed

  สำหรับนิทรรศการเดี่ยวครั้งล่าสุดของพิสิฎฐ์กุลที่หลายริ้วอาร์ทสเปซในครั้งนี้ เขานำประสบการณ์จากช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา เชื่อมโยงถึงประเด็นที่ใหญ่กว่าในสังคมไทย ก่อนหน้านี้เขาได้จัด เทศกาลศิลปะที่ใช้ชื่อว่า IN THE TITANIC WE LOOKING FOR SOMEONE : SUPER ART EXPO 2017 ซึ่งประกอบไปด้วยนิทรรศการศิลปะ รวมไปถึงโปรเจคส์ศิลปะที่จัดแสดงอยู่หลายพื้นที่ในกรุงเทพมหานคร ซึ่งมีทั้งผลงานที่สร้างขึ้นใหม่ รวบรวมผลงานหลายชุดที่เคยทำก่อนหน้านี้มาจัดแสดงอีกครั้ง ผ่านสื่อที่หลากหลาย รวมไปถึงการมีส่วนร่วมของผู้คน และผลงานการแสดงสดYou can’t handle her (2017)  นับเป็นนิทรรศการเเรกของเทศกาลศิลปะดังกล่าว ภาพเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเขาเองในปี พ.ศ. 2555 ถูกนำมาสักบนแผ่นหลังของตัวศิลปินเอง Youn can’t handle her นับเป็นจุดเริ่มต้นบทสนทนาของเทศกาลดังกล่าวที่ย้อนเรื่องราวไปถึงประสบการณ์ของพิสิฎฐ์กุล และแนวคิดหลายๆอย่างที่ส่งผลต่อการสร้างงานศิลปะของเขา After the fact (2012-2017) เป็นผลงานต่อเนื่องจากงานชุด The unfinished history ซึ่งเขาเริ่มทำงานชุดนี้ในปี พ.ศ. 2555 ที่สื่อที่เรื่องราวทางประวัติศาสตร์ที่ถูกสร้างขึ้น  Oh Oh Oh (2017) ผลงานการแสดงสด และการจัดวางที่ย้อนไปถึงผลงานจากชุด Zet Zero (2014) ผลงานชุด Black Country (2015-2017) ผลงานการแสดงสด และการแสดงผลงานต่อเนื่องตลอด 72 ชั่วโมง รวมถึงผลงานดนตรีที่ถูกสร้างขึ้นใหม่

นิทรรศการ การตั้งชื่อเป็นงานของสมพรผมไม่ใช่สมพรนิทรรศการนี้เลยไม่มีชื่อ (ฝากไลลาแปลภาษาอังกฤษด้วยนะครับ!!) นับเป็นอีกหนึ่งหลักฐานที่บ่งชี้ถึงการใช้อารมณ์ขันในการทำงานศิลปะ และสื่อถึงความเป็นตัวตนของพิสิฎฐ์กุลได้เป็นอย่างดีในการสร้างความฉงนให้กับผู้ชม ในนิทรรศการประกอบไปด้วยข้อความที่ถูกตัดตอนมาจากปฐมบทจากคำภีร์ไบเบิลของคริสต์ศาสนา ข้อความดังกล่าวถูกเขียนด้วยถ่านสีดำอยู่ทั่วผนังของหลายริ้วอาร์ทสเปซ การอ้างอิงถึงคัมภีร์ไบเบิลเกี่ยวเนื่องกับชื่อนิทรรศการที่พูดถึงหน้าที่อดัมได้รับมอบหมายให้ตั้งชื่อสัตว์ต่างๆในช่วงที่พระเจ้ากำลังสร้างโลก ในขณะที่ ‘สมพร’ เป็นตัวละครสมมติที่พิสิฎฐ์กุลสร้างขึ้นมา ในขณะที่ผลงานอีก 3 ชุดเกี่ยวเนื่องกับ ‘ความตาย’ และ ‘คนตาย’ อย่างมีนัยยะสำคัญ Skeleton (2017) ชิ้นส่วนโครงกระดูกเซรามิคส์ และ KRA SUE and KRA HANG (2017) ผลงานภาพเขียนผีที่ถูกติดตั้งอยู่ในพื้นที่จัดแสดงผลงาน ผลงาน Skeleton (2017) มีร่องรอยของเศษดินและฝุ่นบ่งบอกถึงร่องรอยของการที่ผลงานชุดดังกล่าวน่าจะถูกขุดขึ้นมาจากที่ใดสักแห่งก่อนนำมาจัดแสดง  ในขณะที่ผีอย่างกระสือและกระหัง นับเป็นภาพแทนผีร้ายที่ยังมีชีวิตอยู่ และอาศัยอยู่ได้ด้วยการกินของสดและของคาว ผีกระสือและกระหังนับเป็นผีที่มีอยู่ในหลายวัฒนธรรมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ผลงาน Valentines Day (2013) เป็นผลงานที่ถูกทำขึ้นในปีพ.ศ. 2556 โดยพิสิฎฐ์กุลส่งโปสการ์ดที่มีรูปภาพของบุคคลอยู่ และขอให้เพื่อนเขียนจดหมายถึงคนรักเก่าก่อนที่จะส่งกลับมาให้เขาเอง Object of Valentines Day (2010) เป็นผลงานที่ถูกเก็บไว้กับผู้ดูแลพื้นที่หลายริ้วอาร์ทสเปซ ซึ่งผู้ชมสามารถขอชมได้จากผู้ดูเเลนิทรรศการประจำหลายริ้วอาร์ทสเปซ นอกจากนี้ ผลงานการแสดงสด และการเปิดบูธร้านสักยังถูกจัดขึ้นในฐานะส่วนหนึ่งของนิทรรศการกล่าวได้ว่าพิสิฎฐ์กุลได้ผูกโยงเรื่องราวทางประสบการณ์ เหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ ความเชื่อ เรื่องเล่า เข้าไว้ด้วยกันอย่างแยกไม่ออก ดังที่เขามักกล่าวไว้เสมอ “การเข้าใจเรื่องราวต่างๆ ราวไม่สามารถมองมันได้จากมุมมองแบบระนาบตรง แต่ต้องมองหาความเชื่อมโยง และเข้าใจเสมอว่าเรื่องราวต่างๆที่ถูกผูกโยงและซ้อนทับกันอยู่เสมอ” 

เกี่ยวกับ MANY CUTS ART SPACE
Many Cuts Art Space หรือเป็นที่รู้จักกันในชื่อ หลายริ้วอาร์ทสเปซ ตั้งอยู่บนพื้นที่ใจกลางเมืองของจังหวัด ฉะเชิงเทรา หรือเมืองแปดริ้ว หลายริ้วอาร์ทสเปซก่อตั้งโดยกลุ่มคนทำงานศิลปะ และอาจารย์สอนภาควิชา ศิลปะในจังหวัดฉะเชิงเทรา โดยมีจุดมุ่งหมายในการเป็นพื้นที่เพื่อศิลปะร่วมสมัย และการศึกษาเพื่อชุมชนแห่งนี้ หลายริ้ว อาร์ทสเปซมีความมุ่งหมายในการก่อร่างสร้างพื้นที่เพื่อศิลปะ การทำงานสร้างสรรค์ และการศึกษาขึ้น โดยมีความตั้งใจในการเป็นหมุดหมายสำคัญในการสร้างชุมชนศิลปะขึ้นในพื้นที่ และแวดวงศิลปะร่วมสมัย ไทย

• Facebook
• Twitter
• Instagram